Zwilazkowiec Alliancer, August 26, 1959

              -r- -— "--- ---
JjjjŁJS
I NASTĘPNY ODCHODZI I
SM &k aam ot m
♦tfB ™ M
%1 -- Tak
Si _ c7- - wszystko iest w porządku?
_ Tak Skąd dzwonisz?
cnJtprki nade zrozumiał: Ta- -
flina — Położył słuchawkę zamyślił sio:
!fc:- - Tnnina wiPC 7 kim rOTmawiałpm?!" i i ni-- nio vifd7ie iak dłnon eiai la "' —- - j- - —-- 0~
i FuKano uo mim uuAiitji się: va
Sługo tu siedzę" Wyszedł z budki po- -
riedzial: — przepraszam — i SKierował
lic ku wyjściu
"Z Kim rozmawiałem: v może lojea-ia-k
Janina? Jestem tym wszystkim tak
'Ł przestraszony iw- - wyu!u_i£a_u!u-a- igra ze
liną" Przeszedł kilka kroków i znowu
przystanął: "Janina ma charakterystycz-ne
rrfski elos to nie było złudzenie Jesz- -
jtże tak źle ze mną nie jest żeby mnie
'tmysly myliły" Raptem zdał sobie spra
wę że stoi na srodKu ulicy: "Zwanowa- -
Km BZyuisu pi msmui na tiiuumn
I Zaczął snuć aomysty: bezpieka?
:karł? Niemożliwe Przede wszystkim nn- -
jarali się o to by przytrzymać Wro- -
£- - i innn vcnAlntlr AlW A mno Tininin
sSmtrafilo jakieś nieszczęście? Wro- - la przypuszczał że będę się starał z nią
kontaktować i podstawił kogoś innego
iTo możliwe" Targnął nim niepokój o
'Janinę
Ą W tym samym mniej więcej czasie
Skiba odebrał taki telefon:
— rowieaziai aosiownie: "m bteian
Izekałem na ciebie nie rozumiem
'ppn nic nrzyszłaś Nastonnv ndehndzi
"owudziesta druga dwadzieścia Dieć Be- -
e czekał na ciebie" Potem spytał czy ilszstko w porządku i na tym koniec
iftuslal się zorientować że rozmawia z
faiewłaściwą osobą
— Dobrze towarzyszko dziękuję
tam
— Zwrócił do Kowackicco — T?n- -
lumiesz teraz gdzie się umówili?
'dworcu Każe snrawdzić skąd IpIp
fon
tl — Miałem rację — powiedział po kil-kunastu
minutach — Po dziesiątej jest
pociąg do Szczecina Za granicę chce na-łia- ć
Teraz my na niego będziemy cze-kali
Jeśli sio rfcim noszrzpśr-- i In w ip
den worek wsadzimy dwa koty
— lo znaczy?
— Sołteckieco i Wrono z kolonami
Na npttnn też sio orinntnin nn rln inrrn
panów Obstawimy wszystkie przejścia
niKi się oez naszej wiedzy nie przesli-fci- e
Soltccki tymczasem doszedł do mn- - Pu i zatrzymał się: "Jeśli coś się przytra-Tfll- o
Janinie to nie ma potrzeby na nią
fczeltać Lepiej więc zostanę na dworcu
jtcrona wróci o to mogę byc pewny A
inajlepiej w ogóle już teraz przejść na prony" Oddał bilet znalazł się za
grodzeniem: nawet bezpieczniej
fj Perony: jedne puste drugie zatłoczo
'Łi "
iii
H
To nie
by
sie
dla- -
sie
Na
hvł
Tu
jrffciiiT ipjh 'jua
Stanisław Maria Saliński
TROOS
by Alliance
jHSJMnrłiMarsr
foyer szybko pustoszeje Zamykają
? boczne drzwi a tylko jeszcze przez'
odkowe widać zciemniałe ruchliwo
4r?t"e widowni Orkiestra zaczyna u- -
dpturę i echo marszowych bębnów hu- - ") przelewa się między kolumnami
2lC — tjlko te bębny warczące i niskie
'lc~"l}lko ten krotki złowieszczy rytm
W uderzenia krwi do skroni przeszyw-ają
cale ciało piękacvm bólem Nic —
'AO TO Serce ktnrp nnolp nrknpln cip 7
taatego spokoju i zaczęło swoje nic- -
otornne miotanie się jak na cienkiej
ittzej nici nad przepaścią Słyszy jak
-- i v mgję przeoijają się giosy
J 7- - Do soboty więc — mówi Ingvar
sfta?es°pbrozytyjempnanieie gWooścwićrsk Bardzo nam
3 Jszcze glosy pani Roos Fryderyka
riKa Ręka Bertka ciepła mocna zna
li"'' --Miai taną szeroka dłoń (" kiedy
£ °m tw°ją rękę Ewuniu w swojej i f0"11 czesto — to tak jakbym trzy-- ?'
małego ptaka i czuł jak mu bije ser- -
-T--
ŁRil '
i m i-
-r
i
-- - j
uuwi po poisKu:
Dowidzenia Żałuję ale na nas już
1Coraz Ełośniej i wyżej płynie z otwar-drz- i
na widownie murzyńskie dzi-jjs7raraJa-
-ce dudnienie bębnów —
05jjy yj zwejęzców pate--
{iJlr ak sztormowy wiatr
ł- - J-ho3-
zniy Ewo — mówi Ingvar
jj kilka kroków Nie powstrzyma-jL:- ?'
£by nie obejrzeć sie jeszcze
rFWOĆEzili trtaćnia nn nrAff cali --x Ke£L1sni 1- - :_
- jr arc i4"ie muzyju w duszny 1 1 drzwi już zasuwały sie "po
za nimi Ostatnie co widziała: ni--
-- ~l jttlnstn-a-- n mtl -- - t iiuunic yjn- i„u„c-l--- w
o-- "" sr itM
- ¥v '" z---' --' Ł "5 {? - i ' i f rV jłj '" f--- --VX€jl? %~?& H -
ne pasażerami wyczekującymi nadejścia
pociągów Przez megafon rozlegał się
głos spikera
nie "uDmobkrnząeł żTeu cwiepmranwo dziWe eteżdnsiąe śbwyiam- tła ale jest przynajmniej gdzie się scho-wać
Na Janinę nie będę czekał Co' z nią zrobili? Szkoda jej ale może i lepiej
ze pojadę sam w dwójkę trudno się
pdrozberśzlieznmąći zprnzieąz bgyrłaon"icę Swoją droga
Przechadzał się po peronach wysta- wał przy zajeżdżających i odjeżdżających
pociągach Do poczekalni nie zaglądał:
a nuż Wrona już swoich ludzi nasłał?
W miarę zbliżania się godziny odjaz- du pociągu szczecińskiego przejmował go coraz większy niepokój "żeby sie tylko
wszystko udało!"
Wreszcie podstawiono pociąg No ale
godzinę trzeba było jeszcze poczekać Nie
usiądzie przecież --w przedziale Zaczeka
sobie aż pociąg ruszy Soltecki oglądał
się na boki pilnie przypatrywał się twa-rzom
wyłaniającym się z ciemności Na-raz
Jpokój
Pięć minut przed odjazdem przeszedł
na właściwy peron Stanął w cieniu pod
murem na wprost przedostatniego wa-gonu:
do niego skoczy
Wrona zostawił Oblonga i Prychurę
przy przejściach na peron sam zaś ob-chodził
wagony i zaglądał przez okna do
przedziałów: nie ma go Dopiero w chwi-li
gdy pociąg powoli zaczął się przesuwać
wzdłuż peronu zobaczył Solteckiego
Przebiegł szybko przestrzeń między mu-rem
a pociągiem i skoczył na stopień
Wrona uczepił się uchwytu i wywindo-wał
się do środka: teraz mu już nie
ucieknie!
Skiba obstawił cały dworzec pracow- nikami Bezpieczeństwa Gdy pociąg wy-jeżdżał
z peronu Prychura i Oblong byli
juz aresztowani Z Solteckim i Wroną po-stanowił
sam się rozprawić Wronę do-strzegł
już przedtem pomyślał: "Jeśli
wsiądzie do pociągu lo znaczy ze jest
w nim również Soltccki Zaczekam co
zrobi"
Minął go obojętnie i stanął kilkanaś-cie
kroków dalej Równocześnie z Wroną
wskoczył do wagonu
Pociąg jechał powoli po kilku minu-tach
zatrzymał się: Dworzec Zachodni
Soltccki wyjrzał przez okno wsiadło kil-kudziesięciu
pasażerów
Za oknami przelatywały światełka
podmiejskich osiedli Wiatrznosił iskry
z lokomotywy i rzucał nimi o ziemię Da-leko
na horyzoncie majaczyły drzewa
Koła podzwaniały monotonnie na złącze-niach
szyn Zaczął padać drobny deszcz
Soltccki usiadł w kącie przedziału:
więc jednak go zauważyli Co zrobi Wro-na?
Naprzeciwko siedziało dwóch męż-czyzn
Soltecki spytał:
AijiAmAui _ p_ ~i_
EODMEJ
Copyright Polish Press
mt-jj-j- j-
44
wiecko-jasn- y ona — z włosami rozmi-gotanymi
w świetle reflektorów jak ru-dy
płomień na wietrze Znikają i muzy-ka
gaśnic i zamiera Tjlko te bębny —
głuche dzikie desperackie
— Bardzo przystojna jest ta panna
Gint — mówi Ingyar obok — Niepraw-daż
Ewo? — Klasyczny typ sztokholm-ski
Czy zauważyłaś jakie piękne ma
włosy?
— A suknia Ewo — mówi z dru-giej
strony pani Roos — z wistry a jaka
szykowna! — Widzisz jak można pomy-słowo
wystroić się za kilkanaście koron
A ten pan ten pan Jak jego nazwisko
Ingyarze?
— Pan Wowrsk
— Aha pan Wowrsk Czarujący
Prawdziwie męski typ Czy weźmiemy
tavi Frvdcrku? Niepokoje sie o twoje
gardło bo Jest zupełnie chłodno a ty
jesteś zgrzany
" Odjazd Ulica Vasagatan Bardzo da-leko
ledwie dosłyszalnie brzmi muzyka
rrltictrv "Scali"' iak brzęczenie chóru
owadów" Yasagatan płynie szeroko ro
zlana powodzią o?ni Ogromnieje 1 rozja-r7- 3
śip w oczach iak burzliwa powódź
miasto światłości Znała przepych i czar
Sztokholmu najpiękniejszego miasta na
świecie lecz zawsze gdy była w nocy tu
u 7hiee'u Yasasatan i Kungsgatan otwie
rała szeroko olśnione na nowo oczy„
Już tyle razy a jednaK 1 teraz ten
sam wstrząs i olśnienie że oto znajduje
się na dnie fantastycznego podmorskie-go'
świata w zalewie płomieni miasta
księżycowego miasta-muzyki- ™
1 onioi ipdnak wziąć taxi — syczy
pan Roos otulając szczelniej gardło sza- -
likiem Skinienie ręki Ingyara i ciemna!
"ZWIĄZKOWIEC" SIERPIEŃ (August) Środa 25 — 1959
' — Czy panowie pozwolą zgasić świa-tło?
Nic nie odpowiedzieli Soltecki pod-niósł
się na palcach i przekręcił wyłącz-nik:
"Szkoda — pomyślał — że od stro-ny
korytarza nie ma 'zasłony" Starał się
tara ie patrzeć na korytarzu było pu-sto
czasem ktoś przeszedł do toalety
Za drzwiami stanął konduktor z la-tarką
na piersiach: kontrola biletów Za-palił
światło Wychodząc po kilku minu-tach
zgasił je i życzył wszystkim dobrej
nocy Soltecki przymknął oczy: zdrzem-nie
się co ma' wisieć — nie utonie Nie
mógł zasnąć Zdawało mu się że gdy
otworzy oczy zobaczy Wronę stojącego
na końcu korytarza Przypomniał sobie
moment kiedy kątem oka dostrzegł go
na stopniu wagonu
Po pół godzinie wstał i wyszedł do
toalety Kiedy wracał Wrona stał na
końcu korytarza
Skiba popatrzył na zegarek: Do na-stępnej
stacji jest przeszło godzina jaz-dy
zdąży przejść przez cały pociąg —
Zaczął od pierwszego wagonu wtykał
głowę do środka i przyglądał się pasaże-rom
Podnosili ku niemu swe obce za-sypiające
już twarze Przechodził dalej
Myślał: Na Zachodnim Dworcu nie
wyszedł gdzieś tu musi być trzeba go
odnaleźć — W niektórych przedziałach
nie zapalono światła "twarze rysowały
się niewyraźnie czasem ktoś burknął ze
zniecierpliwieniem — Co tam?
Skiba przepraszał i przesuwał się do
następnego przedziału
Soltecki spostrzegłszy Wronę jakby
przez chwilę stracił orientację Nie wie-rzył
własnym oczom: oto spotyka się z
nim oko w oko właśnie wtedy kiedy o
nim najmniej myślał Obaj" kłuli "się
wzrokiem Wrona uśmiechał się lekko
ręce trzymał w kieszeni
Na pewno ma tam rewolwer — przem-knęło
przez głowę Sołteckiemu Cofnął
się tyłem w głąb korytarza lewą ręką
namacal hak przytrzymujący drzwi U-nió- sł
go do góry puścił: zwolnione z
uchwytu drzwi zakolysały się jak wahad-ło
za każdym razem z płaskim mlaśnię-ciem
wyduszając powietrze W szybie
drgała zniekształcona twarz Wrony Sol-tccki
obrócił się teraz i przeszedł przez
harmonijkę płócienną łączącą wagony
Na moment uderzył w niego prąd po- wietrza rwący przez szparę na nozdrzach
osiadł zapach smoły pod nogami głośniej
zadudniły koła Nacisnął drzwi — puś-ciły
Znalazł się w pustym korytarzu
znowu ogarnęło go ciepło przytulność
wagon kołysał się' jak rozbujany statek
W wagonie siedziało mało ludzi niektó-rzy
poukładali się na ławkach i spali
Soltecki nic miał nawet mglistego po-jęcia
dokąd chce uciekać To ostatni
wagon dalej jest tylko noc Oglądał się
za siebie:
A może się pomylił To mógł być kto
inny podobny do Wrony: "Nonsens nie
okłamuj się człowieku to był Wrona"
Nagle posłyszał za sobą szczęk otwiera-nych
drzwi spojrzał: Wrona Przebiegł
szybko do końca korytarza znowu drzwi
zatrzasnął je i uprzytomnił 'sobie że tu
się kończy pociąg Poczuł ciepło przeni-kające
mu skórę tysiące drobnych igie-łek
cięło go w plecy Co teraz?! Przez
szybę widział zbliżającego się powoli
Wronę Pozostało mu tyko jedno wyj-ście
Otworzył drzwi do wagonu i przytrzy-mując
się ręką uchwytu namacal noga-mi
stopień Wyciągnął rękę: tu powinny
—4± - # r-- r
limuzyna przysuwa się bezszelestnie do
krawężnika chodnika-Duszn- e przytulne
wnętrzne nasycone zapachem perfum
Czarodziejski świat przepływa bezszele-stnie
za szybami jak lodowa wstęga mi-goce
asfalt pulsują światła neonów re-flektorów
witryn Zapalają się i gasną
lampy sygnałowe Po frontonach domów
spływają świetliste łuny łączą się w li-tery
słowa w dziwowisko rozbiegają
się gasną i zapalają się znów Minęli
Kungsgatan i kolumny "Wież Królew-skich"
za którymi płomieniach wodo-trysków
tańczy Orfeusz wśród nimf i ko-los
"Nordisk" płonący tysiącami okien
Zaczyna się tajemnicza i wielka Sven-we- g
zapach drzew zapach trawników
ostry i gorzki zapach cudzoziemskiej
ziemi
— Cudowny wieczór! — mówi pani
Roos w półmroku limuzyny ale jednak
chłodno Fryderyku zasłon szybę
Pan Roos przekręca dźwignie szyby
i staje się jeszcze cis7ej Opony dotykają
bezszelestnych asfaltów ledwie wyczu
walnie wibruje motor ognista rzeka bez-szmem- ie
przepływa jak śnie obok
Jest cicho duszno i tajemniczo na sa-mym
dnie zagadkowego podmorskiego
świata Kolorowe cienie i blaski ślizgają
się po twarzach Ewa rozpoznaje twarz
Ingyara pana Roos Wiktorii Oto już
narożnik Odengatan i wielkie lustrzane
szyby znajomej kwiaciarni
— "Tak — myśli Ewa i przyciska
rękę piersi aby uciszyć kurczowe
miotanie się serca — Tak! Więc około
północy będą wracali razem prawdopo-dobnie
tą właśnie drogą ze "Scali" na
Tulegatan do siebie I pewnie zatrzyma-ją
się przed kwiaciarnią Nie sposób
oprzeć się i nie zatrzymać się przed tym
czarodziejskim ogrodem błękitnych róż
A potem przez Odengatan"
— O patrz — mówi Ingyar — w
"Oskarii" jest nowa wystawa obuwia
— Żebym nie zapomniał: musisz mi
jutro kupić Ewo ranne pantofle bo
tamte już się zdeptały
— Dobrze — mówi "Ewa — A ja-kie
wolisz?
— Byle nie filcowe Jakieś lżeisze na
lato teraz modne ze słomki bard2o
lekkie i wygodne- -
— Dobrze Jutro rano jak wyjdzie
być jakieś drążki Są! Złapał się ich
Owionął go prąd zimnego powietrza w
twarz uderzyły krople deszczu pod no-gami
umykały tory Wdrapał się na
dach Przed sobą widział wijący się
czarny wąż wagonów iskry wysypujące
się z komina lokomotywy a po bokach
czarne płaszczyzny pól Odpocząwszy
przez parę sekund zaczął pełzać na-przód
Powierzchnia dachu ślizgała mu
się pod rękami Pełzał środkiem przy-trzymując
się okrągłych wylotów wenty-lacyjnych
Jeszcze mu zostały dwa me-try
potem opuści się na dół na mostek
pomiędzy wagonami
Obejrzał się: nad krawędzią wagonu
wystawała głowa Wrony Nie zważając
na sadze sypiące mu się do oczu czołgał
się Salej Teraz odczuwał tylko jedno:
slrach
Wreszcie dotarł do końca dachu 0-krę- cił
się na brzuchu i zobaczył czołga-jącego
się ku niemu Wronę Spuścił nogi
na dół ale nie natrafił na żadne oparcie
Oczy rozszerzyły mu się z przerażenia
Wrona podchodził coraz bliżej Półtora
metra przed nim zatrzymał się przesu-nął
rękę do tyłu: Sięga po rewolwer —
pomyślał Soltecki Nagłym zrywem pod-ciągnął
się na łokciach i rzucił do przo-du
Wyciągniętymi rękami złapał go za
głowę tamten wyjął rewolwer Soltecki
podbił mu rękę Wrona nic wypuścił re-wolweru
Zwarli się z sobą
Wrona czuł że opuszczają siły
Rewolwer wyśliznął mu się z mokrych
palców przechylił na bok by go pochwy-cić
w tej samej chwili otrzymał mocne
pchnięcie w ramię i łagodnie nie natra-fiając
na żaden punkt zaczepienia zesu-nął
się z dachu
Soltecki nie słyszał jego przeraźliwe-go
krzyku leżał ciężko sapiąc z wysiłku
Do świadomości docierała powoli myśl:
Jest wolny Nie grozi mu już żadne nie-bezpieczeństwo
Zaczął się centymetr
centymetrze cofać w kierunku' harmonij-ki
Skiba doszedł na koniec do ostatnie-go
wagonu Ależ tu przeciąg widocznie
ktoś zostawił okno w korytarzu otwarte
Zajrzał przedziału: nic Może w toa-lecie?
— Wtedy zobaczył otwarte drzwi:
Czego to człowiek nic robi żeby tylko
uniknąć śmierci? — pomyślał wspinając
się na dach: "Psiakość nie przypuszcza-łem
że dzień skończę na dachu pędi-ceg- o
do Szczecina pociągu Ależ tu wic
je jeśli ja tego nie odchoruję to będzie
cud Gdzież on jest? Aha tam A gdzie
drugi? Spóźniłem się drugi zapewne już
pod kolami Ciekawym który?"
Soltecki zobaczył przed sobą kie-dy
Skiba był już bardzo blisko W panicz-nym
odruchu odepchnął się od wylotu
wentylacyjnego spychał się rękami
tylu wreszcie poczut ze nogi zawisły w
powietrzu: żeby tylko o coś zaczepić
Deszcze wzmagał się ściekał mu struga-mi
po twarzy Czuł że palce ześlizgują
się traci opaicie Wtem udcr7yło go
coś w polic7ck Nie miał czasu myśleć
coś mignęło mu przed oczami: palce za-cisnęły
się wokoło jakiegoś sznura Pa-sek
Złapał się go zobaczył zbliżającą
się ku niemu twaiz Skiby
Jezus! teraz juz wszystkim — po-myślał
Nagle posłyszał:
— Trzymaj się mocno bracie ja cie-bie
chcę żywego — Pociąg zwalniał Do-jeżdżali
do stacji
KONIEC
~r 9?' f
w
w
we
do
tą
Sa
go
po
do
go
do
mu
po
my po zakupy przypomnij mi Wiktorio
o pantoflach dla lngvara "albo nie — myśli dalej — Nic
pójdą pieszo Napcwno będą się śpie-szyć
na Tulegatan i wezmą taxi Za kilka
minut są już u siebie w "Pcnsion
Lindh" Prawdopodobnie jeszcze jakaś
kawa albo herbata
(" czy napije się pan teraz herbaty
panie Bertku czy zanieść do pokoju na
noc'" — "Do pokoju jeśli pani tak ła-skawa
panno Ewuniu" — Gorzka czy
slod7ona?" — "Gorzka panno Ewuniu
— A jak mówi mówi panna Gint? Pew-nie
— "Wollen Sic fce jctzt trinken
mein lieber?" — A bransolety na prze-gubach
jej dłoni 7adzwonią cicho i melo-dyjnie
jak muzyka elfów Ona ma brzyd-kie
usta zanadto duże "Ja lubię twoje
usta Ewuniu — mówił Bcrtek — gdyż
są takie małe Takie bardzo małe i bar-dzo
smaczne")
Bezludny zgaszony Jarsplan Jaszcze
kilkadziesiąt metrów zakręt i oto Jarls-gata- n
bukszpany i ogród mglisty i sen-ny
W salonie świecą się przymglone
storami okna Birgitta na tarasie jak
zjawa czeka na powrót państwa
— Dobry wieczór Birgitto — mówi
Ewa wchodząc pierwsza na taras —
Czy kolacja przygotowana?
— Tak jest Zaraz podaję
— A panna Tina? U siebie?
— Tak Już śpi Boli ją głowa
Ewa idzie przebrać się do sypialni
Znaiomy chłód i zapach muzealnych po-kojów
znajoma cisza zatopionego w bez-ruchu
świata Z salonu słychać rozmowę
Ingyara 1 Wiktorii i echo ich głosów sze-leści
sucho po kątach No tak! Wszystko
w porządku: znajomy cichy martwy
świat znajome stojące nieporuszone
sprzęty: znajomy zapach i chłód Cichy
stuk obcasików Birgitty krzątającej się
dookoła stołu w jadalni
Uderza dzwon Engelbrekts — pierw-szy
— drugi — trzeci Metaliczny zna-jomy
glos odmierza jeszcze jedną godzi-nę
bliżej do śmierci Ewa liczy w skupie-niu:
dziesięć Dziesiąta? A więc to za-ledwie
kwadrans temu: panna Gint —
pani Larsen "bardzo mi milo" i te bę-bny
warczące i dzikie Teraz na scenie
zaledwie druga odsłona rewii t2niec po-sagów'
A ten straussowski walc będzie
dopiero za godzinę
OKULIŚCI
OKULISTKI
Br Bukowtka-Beina- r O D
Wiktoria Bukowska OD
prtradx4 nowocicsny gabinet okuHtjciny rny 274 Ronceivalles Avenut
obok Ccoffrcy St
Tel LE 2-54- 93 Godilny pnJcć: rodrlcnnle od 10 rno do 8 wlcctór W soboty od
10 rano do 4 po pol 1 S
ADWOKACI i NOTARIUSZE
E H ŁUCK BA LLB
(ŁUKOWSKI)
I R H SMELA BA LLB
POLSCY ADWOKACI
Wspólnicy firmy adwokackiej
Blancy Pasternak Łuck t Smalą
57 BLOOR ST W rófi Day WA A ł755 projnmja wtrcioraml ta tclcfonlcr-n- m porozumieniem 1 S
STEFAN MALICKI
ADWOKAT OBROŃCA
I NOTARIUSZ
Tel AT 90301
Wieczorami 1 w sobotę
MU 1-4-
361 54 78
G HEIFETZ LU
ADWOKAT
S HEIFETZ
NOTARIUSZ
33 Wellington St W Toronto Oni
EM 6451 wlacioraml WA 3-44-
9!
I S
JAN L Z GÓRA
ADWOKAT — OBROŃCA
NOTARIUSZ
Tel Biura: LE 3-12-
11 Micszk: AT 9-84-
65
1437 Queen St W — Toronlo
1 s
GEORGE BEN BA
ADWOKAT I NOTARIUSZ
Jlowl po polsku
1147 Dundas St W Toronto
Tel LE 4-84-
31 I LE 4-84-
32
1 S
Miss RUTH CANTON
BA CPA
ADWOKAT — OBROŃCA
NOTARIUSZ
1337 Dundat St W Toronto
LE 7-11-
33
14 W
CM BIELSKI babcl
ADWOKAT I NOTARIUSZ
rriyjcilc Kicllrmilr Sulle 404
lloarcl of 'Iriulc Uhlu
11 Adelaido St West
fpry YniiKC M )
Toronto — EM 2-12-
51
Wieczorami za upizcdnim
Iclefonicznj 111 poi ouinienlrm
2 w
KRAJU
BEZPŁATNA
TELEFONUJCIE
STR 7
DLA ZABEZPIECZENIA
WASZYCH OCZU ZEISS
Punktel
szklą do okularów
już do w Kanadzie
Pytajcie o nie u Waszego
specjalisty do oczu Z
DENTYŚCI
Dr Władysława
SADAUSKAS
LEKARZ DENTYSTA
(dnir1 dom od noncesalIe)
za tclefo-- i nicznin porozumieniem
Telefon LE 1-4-
250
129 Grenadier Rd
S
Dr M LUCYK
DENTYSTA
2092 Dundat St Toronto
Tel RO 9-46-
82
1 W
Dr E WACHNA
10—12 1 2—8
Balhunt St 4
2 w
Dr S D BRIGEL
DENTYSTA
CHIRURG — STOMATOLOG
cliorftb amy utln
l'hj sU lims1 & SuiKpnns' llulldlns
KiuuelniU No 270
86 Bloor St W — Toronlo
Tolofort WA 2-00-
56
1 W
KMMKiJwsajBuvpHWVLiBjn9rtHrM(TA
ajKMrf 1 ~f} ? u t y ą 1 kTow Tiij ak4 ! ntaaH
U 'UATrniuv
1
Godziny:
LEKARZ
U!nKMWVRIUA:
LEKARSTWA HT$j!y
lyih
o{jlitia
OD
TYCH NASZYCH
RÓW KTÓRYM WYGASA JAK
JEJ CELU
PRZERWY WYSYŁCE PISMA
POLSKI PROGRAM RADIOWY
Staca Fala
9—10 rano CKTB 620
29 Humborcreił Blvd 9-91-
75 (wlecz)
lub 1-2-
471
EM 6515
1
tum eo erf
W
_-aWb-
MlaaM JaKBKMaW: 1
JU11I1 łHnIEte
Poplortlclo
ip w "Związkowcu"
ADMINISTRACJI
P T PRUNUMGRA10
PRZEDPŁATA O
NAJSZYBSZE ODNOWIENIE W UNIKNIĘCIA
W
"SYRENA"
RO
"Związkowiec" LE
Jan Alexandrowłcz — Nolary Public
POLSKIE BIURO INFORMACYJNE
Pomoc w sprawach ro'l7irmyiłi spadkowych i majątkowych w Polsce — Kontrakty I innr dokumenty Imigracja Income Tai
'lliimac7enia
Toronlo Ont 618-- A Ouocn St Woit Tol EM 8-54-
41 iz w
DOMINION TRAVEL OFFICE
55 Wellington Wost — Toronto — Tel EM 6-64-
51
S HEIFETZ NOTARY PUBLIC
Załatwiamy sprawnie i solidnie: Sprowadz-ani-c krewnych 7 Pohkl
na stale IiiIj wi7tc — Wizy do Polski w 10 — Wyjard do
USA na stałe lub wi7)le — Sprawy majątkowe w kraju akty
pełnomocnictwa małżeństwa precz 7as(epcc i i sprawy
Gwarantowaną pr7cslke pieniędzy i paczek do Polski i Ukrainy
Tłumaczenia notarialne wiiclklch dokumentów
Bezpłatna listownie osobiicie telefonicznie
NAPOJi: NAJIIAIWZIM ZBUŻOSH
DO TYCH KTÓRE TAK WAM SM A-KOW-ALY
W R0U7AUUYM
Sprclalltla
Móriy
Cola - Gingcr Ale - Orange - Crcam Soda
DOSTAWA
na bankiety i inne okazje
W TORONTO
nabycia
Przyjmuje uprzednim
W
DENTYSTA
386
a
PROSIMY
„Nlcclihla
dni
darowizny
informacja i
WAInut
h 1-2-
151
w dnie powszednie
do godz 7 wiecz
Nie dostarczamy towaru do prywatnych domów
MW
z-- w
67 S
8®T?M' '4
Mit 'i t3'h4'Al?1 4'
i v m% '- - 114
WK
r
1
"!
ł
Mi ' ii
& 9
fr
1 a
i:i
1
ii
SG1
ih
N
#!?'
11
!